Angelo Beolco, La Moscheta, 1531

del vivere, mo' a' son pur desgraziò. A' crezo

morto. Mo' a' no son zà a quel muò

a quel muò'; a' son pur massa vivo, ch

afaturò, cossí co' a' son chí, al muò' ch

menè pí, ch'a' son pí sbatú che no

fo mè lana. ¶ A' son squaso morto... Poh sí

ben mi ch'a' son tuto fuogo. Sí, sí

questú, cancaro!... ¶ BETÍA A' son quel ch'a' son

son quel ch'a' son, a' son sí fata

ch'a' son, a' son sí fata co' a

la panza, ch'a' son pí roto che no

esser mata co' a' son stò con vu: mè

BETÍA Uuh, a' no son gnan la mitè de

a' solea essere, a' son desvegnúa. Che a' m

mi, messere, né mi son per vu. ¶ TONIN A

bò. O cancaro, a' son pur cativo, a' son

son pur cativo, a' son pur par d'i

vista - o cancaro, a' son pur scozonò! - a' he

soldò, o cancaro, a' son cativo, mi. Che sí

fago mi, ch'a' son pí valentomo che n

esser valentomo con a' son. A' he imparò a

fata na noela? A' son tuto cativo? Se Dio

sa, che con a' son sentò int'un luogo

a cà, s'a' son straco o suò, de

aspitare. O cancaro! A' son pur poltron, a esser

fare". Mo' dasché a' son cossí, a' vuò pur

dissi - me compare! A' son andò a dar fastibio

Altúrio, misericordia, ch'a' son morto amazò! ¶ MENATO Compare

çielo e sponton. A' son stò sbusò pí che

in la vita. A' son morto, compare. Catè un

senti-gie ch'a' son tuto forò? ¶ MENATO Onve

RUZANTE S'a' no son morto, a' ghe manca

che, s'a' no son morto, el ghe manga

mo' chialò s'a' son guasto... ¶ MENATO A' n

can, apicò ch'a' son! A' son ben deruinò

ch'a' son! A' son ben deruinò, a' son

son ben deruinò, a' son ben svergognò, a' son

son ben svergognò, a' son ben in cao, mo

monistiero. E mi a' son pur stò cason, desgraziò

on' sipiè, mi. A' son stravaliò. On' si'-vu

è quel? ¶ RUZANTE A' son mi. Dè-me la

mia femena, ch'a' son mi, quel vostro amigo

amigo, ch'a' la son vegnúa a tuore. ¶ TONIN

Sí ch'a' ghe son, bel messiere, sí ch

sí ch'a' ghe son! Che vuò-tu mo

è? ¶ RUZANTE Pota, a' son da puoco! A' sè

gi mi, ch'a' son grosso... ¶ BETÍA A' no

ch'a' muora? Che son in lo maor fastubio

te diré ch'a' son saçento. ¶ BETÍA Và pure

pí menzonare. Ch'a' son in luogo ch'aré

mi adesso, ch'a' son, con disse questú... ¶ TONIN

è quel? ¶ MENATO A' son mi. A' vossàn ch

t ti? ¶ MENATO E' son mi, so compar d

mie garbinele, ch'a' son squaso muorto e deroinò

su... A' no ghe son miga a pè, da

RUZANTE Pota, a' no son da gnente, chi t

vu, compare? ¶ RUZANTE A' son chialò. ¶ MENATO Governève mo

stò vu cason? A' son ben sí cativo ch

la merda, compare! A' son stò mi ch'a

posso pí sofrire: a' son tanto braoso, tanto anemoso

no far costion. A' son stò impolò in le

la so fiereza. A' son uso a far costion

anare a sbatere: a' son valent'omo. On' si

su caval com'a son mi e che tu

sangue del cancaro, a' son stò miegio soldò che

n'iè ti, che son stò cao de soldò

ti. E sí a' son de maor parentò ch

ca vu. ¶ MENATO Mo' son chialò, mi. ¶ RUZANTE Quel

la vista, ch'a' son co' è i cavagi

gnan vu. ¶ MENATO A' son chialò, a sta man

si'-vu? ¶ RUZANTE A' son chialò. On' si'-vu

darà fastibio. ¶ Pota, a' son pure in lo gran

e senza gnente. A' son ben el gran poltron

la traré in tera! ¶ Son-ge a cà, adesso

cà, adesso? On' cancaro son-gi? Ala fé, questo

compare! Mè sí, a' son perso, mi, a' son

son perso, mi, a' son stravaliò: a' he cherzú

na viazuola, e sí son vegnú per n'altra

dè pí, ch'a' son morto... ¶ BETÍA Andè via

int'una vessiga. A' son tuto roto, a' son

son tuto roto, a' son tuto pesto, a' son

son tuto pesto, a' son tuto franto, tuto dèstegolò

compare. Menèmeghe, ch'a' son stravaliò. Cancaro, a' n

in vuò pí, a' son stufo. A' vuò tender

Dio, agième, ch'a' son morta. ¶ MENATO Ch'aí

comare? ¶ BETÍA Compare, a' son morta. ¶ RUZANTE No te

tuto sangue, ch'a' son squaso morta. Fè pase

tasi, no çigare. A' son contento. An, compare? Che